นักศึกษาขายบริการ

ตีแผ่นักศึกษาขายบริการ – สาว ขาย บริการ ทาง เพศ
เปิดเบื้องลึกชีวิตจริงผู้หญิงขายตัว เปลือยชีวิตนักศึกษาขายบริการ “หนูทำไปเพราะความจำเป็น!”

เปลือยชีวิต…”นักศึกษาขายตัว”
… หลัง จากเปิดใจเรื่องเจ้าพ่อสวิงกิ้งไปแล้ว อาทิตย์นี้ ลัลลา ขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับนักศึกษาขายบริการ ซึ่งมีให้เห็นเยอะมากในปัจจุบัน โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยเอกชน สำหรับนักศึกษาสาวคนนี้ ระหว่างลัลลาพูดคุยกับเขา เขาโดนเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัวอยู่ในคุกของสน.คลองตัน ซึ่งลัลลาต้องขอร้องเขานานมาก กว่าเขาจะยอมมาเกาะลูกกรงเพื่อให้ลัลลาสัมภาษณ์ และถ่ายรูป น้องเขาให้ความร่วมมือดี นั้นอาจเป็นเพราะ เขากำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับที่ลัลลาจบมา เห็นมั้ยค่ะ ว่า มันเป็นเรื่องใกล้ตัวมากๆ ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า นักศึกษารุ่นน้องของลัลลาเอง หลายคนกำลังประกอบอาชีพนี้ เพื่อหาเงินไปเป็นค่าเล่ารียน ….มาเริ่มเรื่องเถอะค่ะ

เมื่อวันที่ 10 ก.พ. 49 โดย พ.ต.อ.สุรัศมิ์ อุดมรัตน์ ผกก.กก.สด. นำกำลังเข้าจับกุม น้องหญิง วัย 23 ปี นักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่ง น้องพร (นามสมมติ) อายุ 16 ปี น้องเจน (นามสมมติ) อายุ 16 ปี น้องภา (นามสมมติ) อายุ 17 ปี และ น้องเพ็ญ (นามสมมติ) อายุ 17 ปี ทั้งหมดถูกจับกุมได้ในโรงแรมแห่งหนึ่งริม ถ.พระราม 9

” น้องหญิง” โดนแจ้งข้อหาเป็นธุระจัดหาเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี เพื่อการค้าประเวณี ส่วนน้องๆ อีก 4 คน ตำรวจนำส่งบ้านเกร็ดตระการ เพื่อดูแลและฝึกอาชีพให้

“น้องหญิง” ในฐานะผู้พาน้องๆ ทั้งหมดมารอให้บริการลูกค้า ย้อนเส้นทางชีวิตว่า พ่อแม่มีอาชีพขายเลือดหมู แต่พ่อติดการพนันอย่างหนัก ทำให้ครอบครัวไม่ค่อยมีความสุขเท่าที่ควร แม้เธอจะโตเป็นสาว พ่อก็ยังไม่ทิ้งลาย พอเธอเรียนอยู่ปี 2 ย่าได้โอนที่ดินให้ พ่อก็เอาไปขายได้เงินมาหลายแสน ช่วงแรกยังต่อเติมบ้าน ซื้อรถ ตามปกติ แต่ตอนหลังก็เล่นพนันจนหมดตัว

จาก นั้นบ้านและรถก็โดนยึดหมด จนต้องย้ายมาอยู่บ้านน้า ส่วนแม่ก็ยังไม่ยอมทิ้งพ่อ แต่เลือกที่จะทิ้งเธอและน้องชายอีก 2 คน…อย่างไม่ไยดี!?

น้อง หญิง เล่าว่า ตอนนั้นเธอและน้องชายอีก 2 คน ลำบากมาก ก่อนหน้านี้เคยได้เงินใช้สัปดาห์ละ 500 บาท ไม่รวมค่ารถไปกลับ แต่พอไม่มีเงินจึงต้องดิ้นรนช่วยเหลือตนเองมาโดยตลอด กระทั่งมาเจอกับแฟนของน้องชาย อายุแค่ 14 ปี ซึ่งเคยทำอาชีพนี้มาก่อน จึงแนะนำให้ลองทำ

“พอแฟนน้องชวน หนูก็สนใจเพราะเห็นว่าไม่เสียหายอะไร ก่อนหน้านี้เคยเสียตัวให้แฟนตั้งแต่ ม.4 เลยคิดว่าต้องทำเพราะความจำเป็นบังคับ แถมทำงานตรงนี้ยังได้เงินเยอะ และไม่เหนื่อยอะไรมาก อยากได้เงินวันไหนก็ทำงาน ไม่จำเป็นต้องใช้ก็ไม่ต้องทำ”

น้อง หญิง อธิบายรูปแบบการทำงานว่า “ส่วนมากหนูจะรับแขก สัปดาห์ละไม่เกิน 5 วัน ทำงานครั้งละ 3 ชั่วโมง แขกเสร็จเมื่อไรก็เลิก ถ้าอยากทำต่อก็ว่ากันอีกที ที่หลับนอนก็หาเอาม่านรูดแถวปากเกร็ด เสียค่าโรงแรม 250 บาทต่อชั่วโมง เวลาเข้าม่านรูด แขกไม่ค่อยกล้าเบี้ยวเงินเพราะถ้าหนูโวยวาย รับรองเป็นเรื่อง”

” มีอยู่ครั้งหนึ่งเคยรับแขกหน้าตาดูไม่ได้เลย แถมยังตัวใหญ่น่ากลัวมาก ตอนนั้นไปกับเพื่อน 2 คน ทีแรกก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะมีเงินรึเปล่า พอเขาจับไต๋ออกว่าเราไม่ค่อยเชื่อใจ เลยรีบควักเงินออกมากองนับได้ 2 แสนบาท หนูก็เลยยอมเขาแบบ 2 รุม 1 เพราะเงินตัวเดียว”

บาง ทีรู้สึกท้อมาก โดยเฉพาะเวลาเจอแขกทำทารุณ หรือไม่สุภาพ ต้องขอตัวกลับบ้าน ตัดใจไม่เอาเงินดีกว่า เวลาแขกติดต่อหนู จะติดต่อได้ทางโทรศัพท์ ไม่ต้องผ่านนายหน้าเลยไม่โดนหักเงิน แต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่ผ่านนายหน้า มักโดนหักค่าตัวเยอะ เขาชอบอ้างว่าคนโน้นคนนี้ติดต่อมาอีกที เลยหักกันเป็นทอดๆ จนแทบไม่เหลือสักบาท

นาย หน้าที่ดีๆ ก็มี เช่น ป้าคนหนึ่งอยู่แถวปากเกร็ด เขาจะติดต่อแขกดีๆ มีทิปหนักๆ ให้ โดยเฉพาะพวกนักการเมืองจะให้หนักเป็นพิเศษ ส่วนอีกคนชื่อ “เหมียว” เป็นนายหน้าแถวสะพานควาย

” เหมียว” เขาจะพาพวกหนู ซึ่งเป็นเด็กนักศึกษาจากหลายสถาบันไปให้ผู้ชายคนหนึ่งดูตัว เราชอบเรียกกันว่า “คุณอา” คุณอาจะคัดตัวเด็กที่พี่เหมียวหามาให้ ใครคัดตัวไม่ผ่านจะได้ 500 บาท ส่วนใครผ่านจะได้ 1,000 บาท คุณอาจะเลือกเด็กหน้าตาไม่สวยมาก โดยเฉพาะเด็กที่ฐานะยากจน เพื่อส่งเสียให้เรียนต่อ

สำหรับข้อหาฐานเป็นธุระจัดหา…ตั้งตัวเป็น “แม่เล้า” นั้น น้องหญิง ปฏิเสธว่า

” หนูอายุแค่ 23 ปี เด็ก 17-18 ปี ที่ไหนมันจะเชื่อหนู อย่างมากก็แค่ชักชวนเพื่อนๆ ที่เจอกันตอนร่วมงาน แลกเบอร์เผื่อเวลามีลูกค้าแนะนำกัน ใครเดือดร้อนก็ช่วยเหลือ แต่ก็รู้ดีว่าแก้ตัวไม่ขึ้น เพราะเงินล่อซื้อมันคามือหนูอยู่ แต่ยืนยันได้ว่าเด็กทุกคนไม่มีใครถูกบังคับ ทุกคนเต็มใจหมด”

น้องหญิงเล่าว่า ชีวิตเด็กที่ถูกจับแต่ละคนน่าสงสารมาก บางคนพ่อแม่ตายหมด ต้องเลี้ยงดูน้องสาวที่เป็นใบ้ตามลำพัง เลยต้องขายตัวตั้งแต่ ม.ต้น เพราะความจำเป็นบีบบังคับ

” ผู้หญิงที่ไหนอยากจะเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่ใช่คนที่ตัวเองรักฟรีๆ ล่ะพี่ หนูเองก็มีแฟน ก่อนที่จะถูกจับเขาไม่เคยรู้ว่าหนูขายตัว แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว หนูก็เสียใจเหมือนกัน แต่ทำไงได้ในเมื่อเราไม่มีเงิน อีกอย่างพี่สาวที่เป็นญาติกันเขาเพิ่งเรียนจบกำลังตกงาน หนูเลยต้องแบ่งเงินให้เขาใช้ แถมต้องให้น้องชายอีก 2 คนด้วย ใครขออะไรหนูให้หมดเพราะเงินมันได้ง่าย แม้ว่าหนูต้องฝืนใจทำงานบ้างในบางครั้ง”

น้อง หญิง แฉด้วยว่า บ่อยครั้งแขกของเธอมักอ้างว่า เป็นตำรวจระดับผู้กำกับหรือสารวัตร แต่เธอไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเป็นตำรวจ “จริง” หรือ “ปลอม” เพราะแต่ละคนจะเก็บงำชื่อเสียงเรียงนามอย่างมิดชิด กลัวเรื่องจะลามมาถึงตัวเอง!

ลัล ลาถามว่า กลัวเพื่อนที่เรียนด้วยกันรู้ความจริงไหม? น้องหญิง ตอบว่า กลัวเหมือนกัน แต่คงไม่มีใครรู้เพราะหน้าตาไม่ได้สวยอะไรมากนัก ไม่เหมือนเด็กมหาวิทยาลัยเอกชนดังๆ ที่มีแต่สวยๆ ทั้งนั้น ด้วยความเจียมตัวเลยต้องยอมทำงานเฉพาะย่านปากเกร็ดบ้านตนเองเท่านั้น

“หนูไม่รู้เหมือนกันว่า สถาบันที่หนูเรียนอยู่ จะมีใครทำอาชีพเดียวกันหรือเปล่า เพราะคงไม่มีใครยอมเปิดตัว แต่สำหรับหนู ป่านนี้เพื่อนคงรู้หมดแล้ว เสียดายอุตส่าห์ส่งตัวเองมาจนใกล้จบ แต่พอเจอคดีแบบนี้ก็จบกัน”

เธอ บอกด้วยว่า เพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยเอกชนดังๆ มีเสี่ยเลี้ยงเยอะแยะ ได้เงินดีด้วย แค่ไปเดินควงแขนกันตามห้างก็ได้เงินครั้งละ 2,000-3,000 บาท ถ้ามีอะไรกันก็ยิ่งได้เยอะ พวกนี้ต้องเอาเงินไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอาง พยายามอัพตัวเองเพื่อให้ดูดี ถูกใจแขกกระเป๋าหนักอยู่ตลอด

สำหรับบทสัมภาษณ์น้องหญิง ไม่มีใครรู้ว่า สิ่งที่เขาพูด มันเกิดกับชีวิตเขาจริงๆ หรือเพียงแค่แต่งเติมให้รู้สึกว่า “จำเป็นที่ต้องประกอบอาชีพนี้” ยังมีนักศึกษาสาวอีกหลายคนที่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อนความสบาย ยอมเป็นบ้านเล็กของบรรดาเสี่ยทั้งหลาย ให้เขาซื้อคอนโดและรถหรูให้ขับ …. มันเป็นค่านิยมไปแล้วค่ะ อยากได้อยากมี อยากแข่งขันกันใช้ของแพงๆซึ่งเป็นเรื่องไม่ดีเลย คงโทษผู้ปกครองของเด็กไม่ ได้ เพราะบางคนเกิดมาในพื้นฐานครอบครัวที่ดี แต่มาเสียเพราะความเป็นตัวเอง ….. ใครจะรู้ บางทีคนรอบข้างของคุณอาจจะกำลังประกอบอาชีพนี้อยู่ก็เป็นได้ นะค่ะ
ที่มา http://www.oknation.net/blog/print.php?id=287505

นักเรียน/นักศึกษาขายตัว ความจริงที่ ตบหน้า สังคมไทย
หมายเหตุ – เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน ที่สถาบันราชภัฏสวนดุสิต มีการสัมมนาเรื่อง ” นักเรียน/นักศึกษา ขายตัว : สัมมนาปัญหาเชิงลึก/วิเคราะห์ ” จัดโดยนักศึกษาปริญญาโท สาขาบริหารการศึกษา สถาบันราชภัฏสวนดุสิต เพื่อระดมความคิดเห็นในการแก้ปัญหา การขายตัวของนักเรียน นักศึกษา โดยเชิญผู้ขายบริการ ผู้ใช้บริการ และผู้จัดบริการ (แม่เล้า) ร่วมสัมมนา มีรายละเอียดน่าสนใจดังนี้

* น้องหน่อย (นามสมมุติ) นักศึกษาที่ขายบริการทางเพศ
“–สาเหตุที่มาทำอาชีพนี้เพราะต้องการนำเงินไปใช้ในการศึกษา เกี่ยวกับอุปกรณ์ ต้องส่งเสียครอบครัว เนื่องจากพ่อเสียชีวิต ไม่มีอาชีพอื่นที่ได้ผลตอบแทนสูง ผิดหวังเรื่องแฟน ต้องการมีวัตถุนิยมตามเพื่อนและสังคม อยากมีโทรศัพท์มือถือ เสื้อผ้าสวยๆ อยากมีเงินใช้จ่ายตลอด และอยากมีเงินเที่ยวสถานเริงรมย์ ส่วนแนวทางป้องกันและแก้ไขปัญหานั้น อยากให้ส่งเสริมอาชีพ ที่มีรายได้กระจายทั่วถึง ให้การศึกษาที่เข้าใจการดำเนินชีวิต มีความภาคภูมิใจในชีวิต จัดหางานให้เมื่อเรียนจบ และรัฐควรจัดหางานให้ระหว่างเรียนเพื่อเป็นรายได้เสริม

ที่เข้ามาสู่อาชีพนี้เพราะได้รับการติดต่อจากเพื่อน ตอนที่เพื่อนชวนก็คิดอยู่นาน แต่เพื่อนบอกว่าทำแล้วจะได้เงินง่าย อย่างไรก็ตาม ไม่คิดที่จะทำอาชีพนี้ตลอดไป อนาคตคิดจะหยุด และหางานดีๆ ทำ แม้จะได้เงินน้อยกว่า–”

* น้องฟิว (นามสมมุติ) นักศึกษา
“–สาเหตุเข้าสู่อาชีพเสริมเพราะความต้องการทางเศรษฐกิจ ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เช่น ค่าลงทะเบียน ค่าที่พัก และค่าเครื่องสำอาง รวมถึงได้รับการชักจูงจากเพื่อนในกลุ่มที่ทำอาชีพเสริมอยู่ มีเงินใช้จ่ายคล่องตัวมากขึ้น ที่สำคัญคือผู้ที่ทำอาชีพเสริมคิดว่าพวกเขาได้เดินมาถูกต้องแล้ว เพราะชีวิตเป็นของเขาเอง ฉะนั้นจะทำอะไรกับชีวิตของเขาก็ได้

ที่เลือกอาชีพนี้เพราะมีรายได้สูง ที่ผ่านมาไม่ได้ติดต่อทางบ้านเลย จึงต้องหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายเอง มีค่าใช้จ่ายประมาณ 400 บาทต่อวัน ถ้าไปทำอาชีพอื่นรายได้จะน้อย แม้ว่าจะอยู่ในสภาวะเศรษฐกิจชะลอตัว แต่ไม่ส่งผลกระทบต่อการหารายได้จากการขายบริการทางเพศเลย

ส่วนแนวทางป้องกันนั้น เห็นว่าต้องสร้างจิตสำนึกในการยอมรับสภาพความจริง พ่อแม่ ครูอาจารย์ต้องสอดส่องใกล้ชิด สร้างความอบอุ่นในครอบครัว หาอาชีพเสริมที่สุจริต และสถานศึกษาจัดหางานพิเศษให้–”

* น้องแอน (นามสมมุติ) นักศึกษาหญิงชั้นปี 3
“–เข้าสู่ธุรกิจขายตัวเพราะปัญหาครอบครัว พ่อแม่แยกกัน และพ่อมีภรรยาใหม่ ค่าใช้จ่ายในการเรียนไม่พอ เพื่อนชักจูงเพราะได้เงินง่าย ไปทำงานกับเพื่อนโดยมีแม่เล้าจัดให้ขายบริการ แต่ปัจจุบันขายบริการทางเพศเองโดยไม่ต้องพึ่งแม่เล้า แต่ใช้วิธีแขกบอกต่อๆ กัน แล้วโทรศัพท์นัดหมาย จากนั้นแขกจะเป็นผู้นัดไปในสถานที่ที่กำหนดเอง

เพิ่งเข้าสู่ธุรกิจขายตัวได้ 2-3 เดือน สาเหตุเพราะเดิมอยู่กับคุณพ่อ และคุณพ่อจะเลี้ยงดูอย่างดี ระยะหลังคุณพ่อมีภรรยาใหม่จึงไม่ดูแลเหมือนเดิม ที่เข้าสู่ธุรกิจขายบริการครั้งแรกเพราะรู้จักกับแม่เล้า ที่พักอยู่อพาร์ตเม้นต์เดียวกันมาชวน หลังจากที่ทำอาชีพนี้แล้วก็มีเพื่อนมาถามว่าทำหรือไม่ ก็บอกไปว่า ไม่ได้ทำ แอนจะไม่ชักชวนเพื่อนให้ขายบริการ แต่จะแนะนำแขกให้เฉพาะเพื่อนที่ทำอาชีพนี้ด้วยกัน ซึ่งเพื่อนนักศึกษาที่ขายบริการมีจำนวนมาก

สิ่งที่อยากให้รัฐบาลช่วยเหลือคือ เพิ่มกองทุนให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา เพราะนักศึกษาส่วนหนึ่ง ที่ขายบริการเพราะต้องการนำเงินไปใช้จ่ายค่าเล่าเรียน เนื่องจากกู้เงินจากกองทุนไม่ได้เลย

ส่วนแนวทางป้องกันและแก้ไขก็อยากให้พ่อแม่เอาใจใส่บุตรหลานให้มาก ควรสอดส่องเพื่อนๆ ที่ลูกคบ ให้ความรู้ และควรจัดตั้งกองทุนสวัสดิการการศึกษาแก่นักศึกษาให้แพร่หลายกว่าที่เป็นอยู่ และกระจายทุนให้นักศึกษาที่มีปัญหาทางเศรษฐกิจ–”

* น้องดาว (นามสมมุติ)
“–เข้าสู่วงจรของธุรกิจนี้เพราะถูกชักชวน เนื่องจากทางบ้านมีหนี้สิน รู้จากเพื่อนบ้านว่าทำอาชีพนี้ เพื่อความอยู่รอดเหมือนกัน

น้องดาวกล่าวว่า เริ่มจากไปร้องเพลง และรู้จักคนมากขึ้นเรื่อยๆ รู้ว่านักร้องที่นั่น ขายบริการทางเพศกันก็เลยทำบ้าง ไม่ใช่เรื่องของค่านิยม และไม่เคยคิดว่าเป็นค่านิยมเลย แต่เป็นอะไรที่ถึงที่สุด เวลานี้กำลังเรียนระดับปริญญาตรี ตั้งใจว่าจะเก็บเงินให้ได้สักก้อน เพราะถ้าเรียนจบแล้วไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แนวทางป้องกันและแก้ไข จึงจำเป็นต้องให้พ่อแม่เอาใจใส่ลูก สังเกตพฤติกรรมลูก ครูอาจารย์ต้องรับฟังปัญหาเด็ก สังคมต้องร่วมกันสกัดกั้นเส้นทางเข้าสู่วงจรนี้ และรัฐต้องควบคุม และมีกฎหมายบังคับอย่างจริงจัง รวมทั้งเร่งปลูกฝังจริยธรรมในตัวเด็ก–”

* นายสิงห์ (นามสมมุติ) นายหน้า
“—อาชีพหลักของผมคือ วินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง แต่ที่มาทำเพราะชอบเที่ยวกลางคืน และมีพรรคพวกที่เป็นนายหน้าอยู่ ชอบแนะนำน้องๆ ให้รู้จัก จึงทำหน้าที่ประสานให้กับคน ที่มีความต้องการใช้บริการ ผมเป็นแค่นายหน้าไม่ใช่พ่อเล้า เพราะไม่ใช่อาชีพหลัก ผมรู้จักนักศึกษาหลายสถาบัน และตนก็รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่กว้างขวาง ส่วนใหญ่ที่ขายบริการ เพราะเดือดร้อนเรื่องเงิน น้องๆ พวกนี้จะทิ้งเบอร์โทรศัพท์ เบอร์เพจให้สำหรับติดต่อกลับไป ถ้าคนที่ทำประจำสามารถเรียกใช้บริการได้ภายในครึ่งชั่วโมง แต่ถ้าเป็นครั้งเป็นคราว ต้องใช้เวลาติดต่อประมาณ 24 ชั่วโมง โดยผู้ที่จะใช้บริการสามารถเลือกสถาบันได้–”

* น้องต่อ (นามสมมุติ) ผู้ขายบริการ
“–มีหญิงบริการบางกลุ่มอ้างตัวเป็นนักศึกษาเพราะต้องการให้ตัวเองดูมีราคา และมองว่า นักศึกษาขายตัวมาแย่งอาชีพ แต่นักศึกษาขายบริการกลับมองว่า ที่ทำต้องจำยอม ไม่มีเงิน ถ้าเลิกได้ก็จะเลิก เพราะรู้สึกลำบากใจ เพราะต้องพบกับลูกค้าทั้งดีและไม่ดี ถ้าเจอคนไม่ดีจะถูกเหยียดหยาม กักขฬะ ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเป็นทหาร และตำรวจ

ต่อกำลังเรียนอยู่ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ป.วช.) ปี 3 ขายบริการมาได้ 2 เดือนแล้ว ก่อนมาทำเคยเสียตัวมาก่อน จึงได้ตัดสินใจขายบริการทางเพศ รวมทั้งมีปัญหาด้านการเงิน ส่วนที่มีหญิงขายบริการทางเพศอ้างว่า เป็นนักศึกษานั้นไม่สมควร ส่วนที่นักศึกษาต้องขายบริการ เพราะความจำเป็น เคยหางานอื่นทำแต่หาไม่ได้ ทั้งงานเต็มเวลาและงานพิเศษ แต่คิดว่า ถ้าเรียนจบก็คงจะเลิก

สำหรับลูกค้าที่มาใช้บริการมีทั้งทหาร ตำรวจ และนักธุรกิจ รู้สึกไม่ค่อยดี แต่ต้องการเงินของเขา ก็ต้องยอม ผู้ใช้บริการกลุ่มที่ดีที่สุดคือ ทหาร กับตำรวจ โดยกลุ่มทหารจะดีกว่า สิ่งที่อยากขอให้รัฐบาล ช่วยเหลือคือ จัดการศึกษาให้ฟรี จะได้ไม่มีปัญหาค่าใช้จ่าย

ไม่อยากแนะนำให้เพื่อนๆ ทำ เพราะไม่ใช่อาชีพที่ดี สำหรับตัวเองเห็นว่าไม่เสียหายอะไร เพราะเสียหายตัวเองคนเดียว เสียชื่อ นามสกุล ของตัวเองเท่านั้น และคนที่เข้ามาอยู่ในอาชีพนี้ก็มีทั้งดี และไม่ดี บางคนทำเพราะจำเป็น แต่บางคนทำเพราะฉวยโอกาสที่จะได้ประโยชน์ก็มี ส่วนใหญ่มีเพื่อน ทำอาชีพนี้มาก ทั้งระดับ ป.วช. ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ป.วส.) และปริญญาตรี ส่วนปริญญาโทขึ้นไปมีหรือไม่ ยังไม่เคยเจอ–”

* คุณเอ๋ (นามสมมุติ) เอเย่นต์
“–ต้องทวงถามจุดยืนและจริยธรรมของสื่อในการลงโฆษณาแหล่งขายบริการในหนังสือนิตยสาร หนังสือพิมพ์บางฉบับ เพราะการลงโฆษณาเป็นการส่งเสริมให้มีการขายบริการทางเพศ จึงอยากเรียกร้องให้สื่อยุติการลงโฆษณาเชิญชวนแหล่งบริการ ซึ่งเป็นแนวโน้มให้เด็กอยากลอง เพื่อหารายได้ และให้สื่อทำหน้าที่ให้การศึกษาแก่เยาวชน และประชาชนทั่วไป

การเป็นเอเย่นต์หาลูกค้าให้กับผู้ใช้บริการทางเพศไม่ใช่สิ่งที่ดี และการลงข่าวคราว เกี่ยวกับนักศึกษาขายตัวจะเป็นตัวอย่างให้นักศึกษาคนอื่นๆ ขายบริการทางเพศตาม–”

* น้องแวว (นามสมมุติ) อายุ 20 ปี ผู้จัดหา (แม่เล้า)
“–เหตุที่มาทำอาชีพนี้เพราะพ่อแม่แยกทางกัน เริ่มทำหน้าที่จัดหาผู้ขายบริการให้กับผู้รับบริการ ตั้งแต่อายุ 18 ปี โดยทราบข้อมูลจากเพื่อนชายในสถาบัน และจากโปสเตอร์ที่ติดตามสถาบัน และประกาศรับนายแบบ นางแบบ

สาเหตุที่มาทำเพราะอยากได้เงิน เงินสามารถบันดาลทุกสิ่งให้พวกเราได้ค่ะ เงินสามารถบันดาลความสุขได้

หนูอยู่ในฐานะแม่เล้า ถ้ามีลูกค้ามาใช้บริการก็จะใช้วิธีหว่านล้อมเด็ก พูดพักเดียวเด็กก็ทำเพราะเงิน ส่วนทีเด็ดที่ทำให้ลูกค้ามาใช้บริการเด็กในกลุ่มมากนั้น ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ลูกค้าของหนูมีมากจนต้องการเด็กเพิ่ม ถ้าเด็กไม่พอในฐานะแม่เล้า ก็ต้องลงไปขายบริการเอง หนูไม่คิดว่าพวกหนูเป็นปัญหาสังคม เพราะไม่ได้ไปบังคับใครให้ขายตัว และไม่ได้บังคับให้คุณผู้ชายมาใช้บริการ แต่คุณผู้ชายเหล่านั้นมาหาเอง แสดงว่าพวกหนูเก่ง ถ้าจะแก้ปัญหานี้ต้องแก้ที่ลูกค้า เพราะถ้าไม่มีลูกค้ามาใช้บริการเมื่อไหร่ พวกหนูก็ไม่มีงานทำ

“หนูไม่รู้พวกเด็กๆ ในสังกัดหนูเขาป้องกันตัวหรือไม่ แต่ตัวหนูเองนั้นไม่ได้ป้องกัน เพราะผู้ชายที่มาใช้บริการควรเป็นฝ่ายป้องกัน ถ้าป้องกันหนูก็ไม่สนใจ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่า หนูเป็นโสเภณี เขาจึงต้องป้องกันตัวเอง และตั้งแต่หนูขายบริการมายังไม่เคยไปตรวจแม้แต่ครั้งเดียว

อยากให้รัฐเร่งประชาสัมพันธ์เรื่องโทษของการให้บริการทางเพศ สร้างจิตสำนึกผู้บริหารระดับสูง ของรัฐและเอกชน ไม่ให้ร่วมมือในการใช้บริการทางเพศจากนักเรียน นักศึกษา นอกจากนี้ สถานศึกษาควรเข้มงวดกับการติดโปสเตอร์ตามสถาบัน เพราะเป็นสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่ง–”

* น้องฝน (นามสมมุติ) อายุ 18 ปี ผู้ขายบริการ
“–เทคนิคการให้บริการเพื่อจูงใจลูกค้า ก็คือวางตัวเป็นกันเอง ให้ความเคารพ อ่อนน้อม ใช้วาจาอ่อนหวาน แต่งหน้าเป็นธรรมชาติ ไม่ใช้เครื่องสำอาง ปล่อยผมตรง ผมยาว ไม่ดัด ไม่ซอย ไม่ซักถามเรื่องส่วนตัวของลูกค้า ไม่แสดงอาการผูกมัด เจรจาลักษณะเชื่อฟังลูกค้า ตามใจลูกค้าบนเตียง รักษาความสะอาด ใช้น้ำหอมราคาแพงๆ ใช้สรีระร่างกายให้เป็นประโยชน์ เช่น หน้าอกใหญ่

ที่ต้องขายบริการเพราะต้องผ่อนค่าเล่าเรียนเดือนละ 3,000 บาท จึงอยากให้จัดให้เรียนฟรี–”

* มาม่าซัง บาร์อะโกโก้ย่านพัฒน์พงษ์
“–ที่หันมายึดอาชีพมาม่าซังเพราะรายได้ดี ไม่ต้องใช้ความรู้มาก เด็กที่มาขายบริการส่วนหนึ่ง เป็นนักศึกษา อายุประมาณ 21-22 ปี เด็กที่ขายตัวส่วนใหญ่เป็นเด็กชอบเที่ยว ชอบใช้ของแพง มีค่านิยมตามเพื่อน และต้องการทดลอง มักจะมาสมัครขายบริการช่วงปิดเทอมมาก ส่วนใหญ่บอกว่า ไม่เคยทำที่ไหนมาก่อน ขอทำเป็นไซด์ไลน์ มีเด็กบางคนบอกว่า ให้หาฝรั่งมาเปิดบริสุทธิ์ให้หน่อย คิดราคา 15,000-30,000 บาท ก็ไม่รับปาก

เคยถามเด็กว่า ทำไมถึงขายตัว บางคนบอกว่าบ้านยากจน จึงแนะนำให้ลองไปทำที่เลาจน์ ตัวเองไม่เคยวิ่งไปหาเด็กมาทำอาชีพนี้ แต่เด็กที่มาอยู่มักชักชวนกันมาเอง ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เด็กเหล่านี้ทำ อยากบอกไปถึงคุณพ่อคุณแม่ว่า อย่ามัวทำงานเก็บเงิน ลูกขอเท่าไหร่ก็ให้ เป็นการทำร้ายลูกที่สุด ควรสร้างความอบอุ่นในครอบครัว ให้กำลังใจ เชื่อว่าปัญหานี้คงลดลงบ้าง

อย่างที่ตัวเองทำอาชีพนี้เพราะเคยแต่งงานมีลูก แต่หย่ากับสามี ประกอบกับไม่มีความรู้ก็เลยคิดว่า ถ้าทำงานนี้จะเลี้ยงลูกได้แม้จะไม่ชอบ และในฐานะแม่ก็ไม่อยากให้ลูกทำอย่างนี้–”

* คุณนก (นามสมมุติ) อดีตผู้ประกอบการแถวพัฒน์พงษ์
“–การกำหนดราคาจะขึ้นกับหน้าตา ทรวดทรง เช่น อกใหญ่ขนาด 35-36 นิ้ว สีผิวไม่ใช่ปัญหา เป็นคนเอาอกเอาใจ การคิดค่าบริการขึ้นอยู่กับว่าเป็นการให้บริการชั่วคราวหรือค้างคืน ค่าใช้จ่ายในการให้บริการในปัจจุบันอยู่ประมาณ 2,000-4,000 บาท นางแบบ 5,000 บาท ค้างคืน 4,000 บาท ผู้ใช้บริการส่วนใหญ่ส่วนมากอายุ 30 ปีขึ้นไป แต่ส่วนใหญ่จะมีอายุ 40 ปีขึ้นไป

การคิดราคาในการบริการ คือ 3 ชั่วโมง 2,000 บาทต่อครั้ง ให้ตัวแทนนักศึกษา 500 บาท และนักศึกษา 1,500 บาท ถ้าใช้บริการทั้งคืน ผู้ใช้ต้องจ่ายให้ร้าน 700 บาท และตกลงกับผู้ขายบริการเอง ประมาณ 3,000-5,000 บาท ราคาของคนใหม่และคนเก่าเท่ากัน

ผู้ใช้บริการส่วนใหญ่เป็นนักธุรกิจ เจ้าหน้าที่ธนาคาร วัยรุ่น และบุคคลทั่วไป ถ้าใช้บริการโดยนั่งพูดคุยในร้าน 45 นาที สั่งดริ๊งก์ 1 ครั้ง 120 บาท เด็กให้บริการได้ 70 บาท ร้านได้ 50 บาท ถ้าพูดคุยแล้วเกิดความพอใจจะใช้บริการ ทั้งสองฝ่ายจะต้องตกลงกับตัวแทน เพื่อไปใช้บริการข้างนอก ถ้าถามว่ารู้สึกอย่างไรกับงานที่ทำ ในฐานะที่ได้รับเงินเดือนจากร้าน ก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แต่จะไม่มีการบังคับเด็กเด็ดขาด เป็นความพอใจของเด็กเอง เพราะตัวเองก็มีลูกมีครอบครัว ไม่อยากเห็นนักศึกษาขายตัว อยากให้มีงานที่ดีกว่านี้ทำ–”

* น้องไก่ (นามสมมุติ) อายุ 19 ปี นักเรียนมัธยมปลาย
“–ขายบริการมา 3 ปีแล้ว ครั้งแรกเป็นฝ่ายเดินเข้าไปถามเพื่อนเอง ไม่ได้ถูกชักจูง ที่ทำเพราะได้เงินมาก ถ้าชั่วคราวประมาณ 2,000-2,500 บาท ค้างคืน 3,000 บาท ได้ประมาณสัปดาห์ละ 7,500 บาท ต้องจ่ายเป็นค่าเล่าเรียน ส่งให้พ่อแม่ และน้อง 2 คน ที่บ้านไม่มีใครรู้ว่าขายบริการ และไม่เคยถาม เพราะรู้แต่ว่าทำงานโรงงาน และเรียนหนังสือ ก็รู้สึกอึดอัด เคยชักชวนเพื่อนๆ ให้มาขายบริการประมาณ 3-4 คน คาดว่าจะทำต่อไปจนเรียนจบ เคยเสียใจเหมือนกันที่เลือกอาชีพนี้ ถ้าเลือกได้ใหม่จะไม่ทำ–”
ที่มาหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน

ขายค่ะ ทำไมฉันขายบริการ
ทำไม ? ฉัน .. ขายบริการทางเพศ
บทเริ่มต้นของแจง
แจง นักศึกษาปีที่ 2 มหาวิทยาลัยเอกชน อายุ 19 ปี “มีคนชอบแจงเยอะค่ะ แจงอวบแล้วก็ขาว ก็เป็นลูกคนจีนค่ะ” เหตุผลที่แจงเริ่มงานนี้ ดูเหมือนไม่ต่างจากเพื่อนอีกหลายๆคน..อยากมีเงินใช้ค่ะ แล้วก็เห็นว่าไม่เสียหายอะไร…แค่เทอม 1 ปี 2 แจงก็ก้าวเข้าสู่หลักสูตรสร้างเสริมประสบการณ์เซ็กซ์ มีเวปไซต์ส่วนตัวกับรูปถ่ายแนวเซ็กซี่ๆ โชว์รูปของตัวเองสัก 3-4 รูป เท่านี้แจงก็มีรายได้เสริม ด้วยการใช้เรือนร่างเข้าแลก แจงหาเงนเลี้ยงตัวเองได้ แต่บอกใครไม่ได้ว่าได้เงินมายังไง แจงสารภาพว่าแรกๆก็รู้สึกมีความสุขดีกับค่าตอบแทนที่ได้มา แต่ลึกๆก็อดเกลียดตัวเองไม่ได้ “ทุกครัง้เวลาไปนอนกับลูกค้า ก็นึกด่าตัวเองเหมือนกัน แล้วก็ถามตัวเองว่า ทำไม ฉันต้องมานอนกับไอ้แก่นี่ด้วยนะ” ในช่วงเวลาไม่กี่เดือน แจงนอนกับผู้ชายเป็นสิบ บางทีวันเดียวได้ถึง 3 คน เพราะร้อยทั้งร้อย พอเห็นรูปแจงแล้ว ก็มักจะอดใจรีบนัดเจอไม่ได้สักราย…

บทสรุปของแจง
แจงไม่ได้รับลูกค้ามาหลายเดือนแล้ว..ไม่ได้เลิกก็เหมือนต้องเลิก “เปล่านะ แจงไม่ได้เป็นเอดส์หรือติดโรคทางเพศสัมพันธ์นะ แต่เป็นเรื่องของผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นกับอวัยวะเพศ มันคงเริ่มเป็นมานานแล้ว แต่แจงไม่รู้ตัวมากกว่า เริ่มจากรู้สึกแสบๆข้างในเวลาที่ต้องมีน้ำผ่านบริเวณนั้น มันเป็นๆหายๆก็เลยคิดว่าคงไม่เป็นไร หลังจากนั้นผ่านไปนานเหมือนกัน เริ่มรู้สึกแปลกๆว่าเวลามีเพศสัมพันธ์เราเจ็บมากนะ เจ็บมากกว่าปกติ ไม่ใช่เรื่องขนาดของผู้ชาย แต่เป็นเรื่องการเสียดสี เป็นทุกครั้งที่มีอะไรกับทุกคน เลยต้องรวบรวมความกล้าไปหาหมอ..

อายมากนะตอนที่หมอถามว่า “มีเพศสัมพันธ์บ่อยใช่มั้ย” เพราะเนื้อบริเวณนั้น ได้รับการเสียดสีมากจนมีผลข้างเคียง มันไม่ใช่เรื่องการอักเสบ หรือติดเชื้อ แต่มันเป็นเรื่องสภาพผิวกล้วเนื้อที่เปลี่ยนไปเพราะถูกใช้งานหนัก ถูกกระแทกกระทั้นรุนแรงเกินกว่าจะรับไหว ร่างกายมันเลยประท้วง หมอบอกว่า ผลข้างเคียงนี้ส่งผลระยะยาวแน่ๆเพราะอีกหน่อยถ้าต้องมีลูก ไม่รู้ว่ากล้ามเนื้อตรงกระดูกเชิงกรานจะแข็งแรงพอที่จะอุ้มเด็กไว้หรือเปล่า เวลาท้องอาจจะแท้ง คงทำใจไม่ได้ง่ายแน่ๆ”

ขายค่ะ ทำไมฉันขายบริการ
ความเชื่อของเมย์
เพียง 3 เดือนแรกที่เมย์ก้าวมาทำงานนอกเวลาเรียน ด้วยการขายบริการทางเพศ เมย์ก็เริ่มมีแขกประจำ อาจเป็นเพราะหน้าตาที่สะสวย หรือเพราะความขี้อ้อน หรือเพราะความใจกล้าบ้าบิ่น “วิธีของเมย์น่ะเหรอคะ เมย์ไปที่ไหนก็ได้ ที่ลูกค้าจะนัดไป ห้องพัก อพาร์ทเม้นท์ คอนโด โรงแรม หรือแม้แต่ออฟฟิศสำนักงาน ก็เคยมาแล้ว ที่เด็ดกว่านั้น เมย์มักหลอกคนที่โทร.มาติดต่อว่า เมย์มีน้องมาแนะนำ เพิ่งเรียนปี 1 เอง น้องเค้าเป็นเด็กต่างจังหวัดทางบ้านส่งเงินมาไม่ทันอยากให้น้องมีเงินใช้ เมย์พาน้องไปให้พี่ดูก่อนก็ได้ ถ้าชอบน้องก็ไม่ต้องเลือกเมย์ก็ได้ เมย์กับน้องไม่มายด์หรอกค่ะ ”

เมย์บอกว่าวิธีนี้หาเงินได้เป็นสองเท่า เพราะหนุ่มๆหลายคนมักชอบที่จะได้ประสบการณ์อย่างว่ากับสาวแรกรุ่นทีเดียวถึง 2 คน ความจริงก็ไม่ใช่น้องที่ไหนหรอก เพื่อนๆกันนั่นแหละ..เมย์คิดว่าตัวเองเก่งในเรื่องนี้ ทันคน มีวิธีหลอกเอาเงินจากกระเป๋าผู้ชายได้มากกว่าปกติ แล้วเมย์ก็ขอเลือกลูกค้าด้วยนะ “ถ้าแก่ๆ เมย์ไม่เอา ขอหนุ่มๆหน่อยดีกว่า หน้าตาดีๆ หายากอยู่แล้ว วันไหนโชคดีเจอหนุ่มๆหน้าตาดี เมย์กับเพื่อนก็สุดฝีมือเลย ถือว่าให้รางวัลกับชีวิตไป”

ความจริงที่เมย์ไม่รู้
“น้ายอด” หนุ่มวัยกว่า 40 เจ้าของธุรกิจแผ่นหนังเรทอาร์ เล่าให้เราฟังว่า ทำหนังเรทอาร์เดี๋ยวนี้ง่ายมากๆไม่ต้องเสียเวลาติดต่อเอเย่นต์หาเด็กๆสาวๆ ที่ไหนให้เปลืองเงิน เปลืองเวลาหรอก เพราะเด็กสาวๆสมัยนี้ใจกล้าขึ้นเยอะ ผมแค่หาเด็กหนุ่ม พวกพ้องกันเอง เข้าไปในห้องแชตในอินเตอร์เน็ต เลือกหน้าตาเอาจากรูปที่พวกเค้าส่งให้ดู แล้วนัดไปเจอกันที่โรงแรมหรือคอนโด แอบตั้งกล้องไว้ให้เรียบร้อย เด็กเค้าไม่รู้หรอก เพราะหนังเรทอาร์ไม่ได้เน้นให้เห็นเฉพาะตรงนั้น แต่เน้นเรื่องการร่วมรักมากกว่า ส่วนใหญ่จะใช้ผู้ชายหน้าตาดีๆ นักศึกษาส่วนใหญ่ก็เลยเต็มที่กะว่าให้หนุ่มคนนี้ติดใจ ไม่รู้หรอกว่าเรากำลังถ่ายหนังอยู่ เบ็ดเสร็จแล้วจ่ายไม่กี่พัน

ขายค่ะ ทำไมฉันขายบริการ
วันว่างของปุ้ม
ปุ้มเรียนอยู่มหาวิทยาลัยของรัฐ มาจากครอบครัวชั้นกลางจากจังหวัดทางเหนือ..มีเพื่อนๆที่ชอบแต่งตัว ตามแฟชั่นกันทั้งแก๊ง ปุ้มติดเพื่อน ก็เลยช่วยไม่ได้ที่จะต้องมีอะไรใช้เหมือนๆกับเพื่อน ทั้งกระเป๋า มือถือ นาฬิกา มีแบบอะไรใหม่ๆมาใครในกลุ่มมีใช้ก่อน ถือว่าแน่มาก..แรกๆปุ้มก็คิดว่าพ่อแม่ของเพื่อนๆคงตามใจกันน่าดู ลูกอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด มารู้ทีหลังเมื่อเพื่อนในกลุ่มมาบอกแถมชวนให้หาเงินวิธีนี้ วิธีที่ใช้ตัวเข้าแลก

“ตอนลองครั้งแรกปุ้มใจไม่กล้าพอ ต้องใช้ยาช่วยให้มันมึนๆเมาๆหน่อย เดี๋ยวนี้ไม่มีปัญหาสตาร์ทเมื่อไหร่เครื่องติดเมื่อนั้น หาเงินได้เท่าไหร่ ก็ซื้อของหมดไม่มีเงินเก็บหรอก แถมยังต้องแบ่งให้แฟนใช้ด้วย แฟนปุ้มเค้าเรียนมหาวิทยาลัยเอกชน ปุ้มก็อยากให้เค้ามีอะไรใช้ทัดเทียมคนอื่น แฟนเรานี่คะ ปล่อยให้คนดูถูกไม่ได้หรอก ทุกวันนี้ก็เหมือนหาเลี้ยงแฟน เค้าก็รู้นะว่าเราทำอาชีพเสริมแบบนี้ ไม่ว่าอะไร เค้ารับได้ เค้าบอกเค้าเข้าใจเรา

แรกๆปุ้มก็ไม่คิดหรอกนะว่าผู้ชายท่าทางเรียบร้อยอย่างเค้าจะเข้าใจ เรื่องอย่างนี้ได้ เดี๋ยวนี้เวลาว่างจากชั่วโมงเรียนทั้งหมด จะหมดไปกับการนั่งแชตในอินเตอร์เนต ก็เสียวอยู่เหมือนกัน ไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น ส่วนใหญ่ก็หาได้แทบทุกวัน แต่บางทีพอนัดไปเจอก็โดนเบี้ยว แอบหนีแอบหลบ บอกว่าเราดูโทรม

ขายค่ะ ทำไมฉันขายบริการ
ปราง สาวสวยรุ่นพี่
ตอนนี้ปรางเรียนจบปริญญาตรี และเข้าเป็นพนักงานด้านการตลาดของบริษัทแห่งหนึ่ง แต่ความจริงที่เธอลืมไม่ได้ ก็เรื่องราวตั้งแต่ครั้งแรกเข้าวงการนางงาม “ปรางเข้าประกวดตอนอายุ 18 พอเรียนจบม.ปลายเพื่อนยุก็เลยประกวด ก็ไม่ได้รางวัลใหญ่อะไร ตอนนั้นอยากเป็นดารา พอเข้าไปประกวดก็มีคนแนะนำให้รู้จักกับคนนั้นคนนี้ แล้วก็มาเจอผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ตอนแรกก็ไปทานข้าวกันหลายๆคน แล้วคนที่แนะนำเรานั่นล่ะ ก็มาบอกว่าเขาชอบนะ คนนี้นะใจดี แล้วก็ใจกว้างด้วยถ้าเราเอาใจเขานะรักตายเลย เราก็เข้าใจนะว่าหมายความว่าอย่างไร

ตอนนั้นเราก็เห็นเขาน่ารักด้วยน่ะ เพราะเป็นผู้หใหญ่ใจดี ก็ตกลง ช่วงนั้นชีวิตมีความสุขดี ต้องบอกว่าสบายด้วยได้ไปเที่ยวโน่นที่นี่ ไปอยู่โรงแรมหรูมากๆ ชีวิรนี้ให้ไปเองคงไม่มีปัญญา เดี๋ยวก็ไปชอปปิ้งฮ่องกง ไปเที่ยวยุโรป เราก็รู้ว่าเขามีเด็กๆคนอื่นอีก แต่เราเด่นสุด คนของเขาก็รู้ว่าเรานี่เด็กโปรด

เรื่องบ้านใหญ่กับภรรยาเขาเราไม่เกี่ยว พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็เจอกันน้อยลง เขาก็มาหาบ่อยนะคะ แต่ปรางไม่ค่อยว่าง ต้องเรียนแล้วก็ไปกับเพื่อนบ้าง ปรางไม่อยากขาดเรียนเลยไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนแล้ว พอช่วงหลังๆเขามาหาน้อยลง รู้ว่าเขามีเด็กใหม่อีกแล้วเราก็มีงอนนะ ก็มีประชดประชันบ้าง ปรางก็รู้แล้วว่าตัวเองคงเริ่มตกรุ่น

ปรางมองว่าทุกอย่างมันผ่านไปแล้วก็น่าจะผ่านไปเลย ไม่ต้องไปเก็บมาคิดอีก แต่ปรางลืมไปว่ามีบางคนที่เรารู้จักเราแล้วก็ยังเอาไปคิดอยู่ “ปรางเคยเจอกับตัวครั้งหนึ่งก็ตอนที่ปรางมีแฟนแล้ว แฟนปรางเป็นทนายความ ปรางเคยไปทานข้าวกับลูกค้าเขา ปรากฎว่าเป็นเพื่อนของผู้ใหญ่คนนั้น เขาจำปรางได้ เพราะเราเคยไปเที่ยวยุโรปด้วยกัน

ตอนนั้นเขาเอาเด็กของเขาไปเหมือนกัน เขาก็ทักทายเราอย่างเต็มที่ว่าเป็นไง สบายดีหรือ แฟนปรางก็งงว่ารู้จักลูกค้าเขาด้วยเหรอ เราก็เลยบอกว่ารู้จักตอนประกวดนางงาม มื้อนั้นเป็นมื้อที่ปรางทรมานที่สุด เขาชอบมองปรางแล้วก็ยิ้มๆแบบรู้ทัน ปรางเกลียดยิ้มแบบนั้นที่สุด แล้วตอนที่ทนไม่ได้ที่สุดก็ตอนใกล้จะกลับเขาเอามือมาจับที่ขาปรางที่ใต้โต๊ะ มันเหมือนโดนตบหน้าเลย แต่ก็คิดขึ้นมาได้ว่า นั่นมันมาจากตัวเรานี่เอง”
ที่มา http://tomdy.narak.com By : ตะวันสีทอง